Οι επιτραπέζιες ελιές και το ελαιόλαδο αποτελούν ένα από τα σημαντικότερα προϊόντα της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας αφού η καλλιέργεια καλύπτει πάνω από 1,1 εκατ. στρέμματα. Στο πέρασμα των χρόνων, αρκετοί τύποι ελιάς έχουν δημιουργηθεί, όπως για παράδειγμα αυτές που υπόκεινται σε τεχνικές εκπικρίσεως (πράσινη ελιά). Στα χωριά του Πύργου οι πράσινες ελιές χαράσσονται και ξεπικρίζονται σε κοφίνια με αλάτι.

Τα εσπεριδοειδή αποτελούν από τις σημαντικότερες καλλιέργειες της Περιφέρειας που τις βρίσκουμε και στις τρεις Περιφερειακές Ενότητες. Οι σημαντικότερες  στην καλλιέργεια των πορτοκαλιών περιοχές είναι στην Αιτωλοακαρνανία και Ηλεία, ενώ για τα λεμόνια θεωρείται η Αχαΐα. Η θρεπτική τους αξία και οι ευεργετικές ιδιότητές τους για το ανοσοποιητικό σύστημα οδήγησαν ολοένα και περισσότερους καταναλωτές στο να προτιμήσουν μαζικά αυτά τα προϊόντα την εποχή της πανδημίας.

Στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας, και πιο συγκεκριμένα στο Νομό Αιτωλοακαρνανίας, ευνοείται ιδιαίτερα η καλλιέργεια του σπαραγγιού, που εξάγεται με επιτυχία στις διεθνείς αγορές. Πρόκειται για ένα γεωργικό προϊόν υψηλής διατροφικής, γευστικής αλλά και οικονομικής αξίας.

Τα κυριότερα κηπευτικά που καλλιεργούνται στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας είναι το καρπούζι, η φθινοπωρινή, καλοκαιρινή και ανοιξιάτικη πατάτα, η βιομηχανική ντομάτα, ντομάτα, το πεπόνι, η φράουλα, το λάχανο, το σπαράγγι, τα μαρούλια, οι μελιτζάνες, οι πιπεριές, το κουνουπίδι, τα καρότα κλπ. Τα κηπευτικά φυτά καλλιεργούνται είτε σε υπαίθριο χώρο, είτε σε υπο κάλυψη χώρους (θερμοκήπια).

Η φράουλα αποτελεί εμβληματικό προϊόν της Περιφέρειας Δυτικές Ελλάδας και υπάρχει αύξηση των καλλιεργούμενών εκτάσεων τα τελευταία χρόνια. Αποτελεί κύριο εξαγωγικό προϊόν το οποίο και συνεισφέρει στην οικονομική ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι ελληνικές βιολογικές φράουλες καταναλώνονται συνήθως σαν νωπό φρούτο. Χρησιμοποιούνται επίσης στη ζαχαροπλαστική, γίνονται μαρμελάδες, smoothies, λικέρ και κομπόστες.

Στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας εδράζεται Α.Σ. που αποτελείται από 29 βιοκαλλιεργητές βιολογικών οπωροκηπευτικών. Είναι ο πρώτος συνεταιρισμός στην Ελλάδα που έχει αναγνωρισθεί σαν ΟΜΑΔΑ ΠΑΡΑΓΩΓΩΝ ΒΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΟΠΩΡΟΚΗΠΕΥΤΙΚΩΝ, σύμφωνα με τον ΚΑΝ (ΕΕ) 2200/96. Έχει κατασκευάσει και λειτουργεί από το 2007 σύγχρονο συσκευαστήριο βιολογικών φρούτων, 2.000 τμ, στην Γαστούνη Ηλείας, ενώ σήμερα βρίσκεται  στο στάδιο κατασκευής δύο ακόμη συσκευαστηρίων, το ένα στην Αχαΐα και το άλλο  στην Αιτωλοακαρνανία για την διαλογή, τυποποίηση & συσκευασία διάφορων οπωροκηπευτικών. Ο κύριος σκοπός της Βιολογικής Καλλιέργειας είναι η αντικατάσταση συνθετικών χημικών ουσιών, χημικών φυτοφαρμάκων, ζιζανιοκτόνων κλπ που χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση των ασθενειών, για τη λίπανση του εδάφους και την καταστροφή των ζιζανίων, με άλλες που βρίσκονται στη φύση.

Η βιομηχανική τομάτα ανήκει στα βιομηχανικά φυτά και είναι φυτό μεγάλης οικονομικής σημασίας παγκοσμίως. Τα βοτανικά χαρακτηριστικά του φυτού και ο βιολογικός του κύκλος σχετίζονται άμεσα με την προσαρμοστικότητά του και την ορθή καλλιεργητική τεχνική. Στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας, λειτουργούν δύο (2) εργοστάσια βιομηχανικής ντομάτας στην Ηλεία. Η πορεία των  καλλιεργειών χαρακτηρίζεται εν γένει πολύ ικανοποιητική και η ποσότητα  και ποιότητα είναι υψηλές για την Δυτική Ελλάδα. Η βιομηχανική τομάτα καλλιεργείται για τον καρπό της που μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην ανθρώπινη διατροφή ως νωπός, συμπυκνωμένος χυμός, αποφλοιωμένα τοματάκια σε κονσέρβα, ολόκληρα ή κομμένα, τοματοπολτός, φυσικός χυμός τομάτας ή αποξηραμένος καρπός ή προϊόν σε σκόνη. 

Η επεξεργασία τροφίμων είναι οποιαδήποτε μέθοδος που χρησιμοποιείται για να μετατρέψει τα φρέσκα τρόφιμα σε προϊόντα διατροφής. Η επεξεργασία τροφίμων μπορεί να επηρεάσει τη διατροφική ποιότητα των τροφίμων και με τους δύο τρόπους: μπορεί να την βελτιώσει, για παράδειγμα προσθέτοντας συστατικά που δεν ήταν παρόντα, όπως βιταμίνη D (μέσω «ενίσχυσης») ή μειώνοντας το λίπος, το αλάτι ή τη ζάχαρη. Μια υγιεινή διατροφή σημαίνει να τρώτε μια ποικιλία θρεπτικών τροφών από διαφορετικές ομάδες τροφίμων, συμπεριλαμβανομένων φρέσκων φρούτων και λαχανικών, δημητριακών και δημητριακών (επιλογή ολικής αλέσεως όταν είναι δυνατόν), πρωτεϊνών, γαλακτοκομικών και υγιεινών λιπών.

Η παραγωγή καλλιεργούμενων φυλλωδών λαχανικών παρουσιάζει σημαντική αύξηση στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας κατά τα τελευταία έτη. Η σημαντικότερη παραγωγή καταγράφεται στην Περιφερειακή Ενότητα Αχαΐας και ακολουθεί η Περιφερειακή Ενότητα Ηλείας. Τα φυλλώδη λαχανικά τα οποία είχαν τη μεγαλύτερη παραγωγή ήταν το σέλινο, το μαρούλι, σπανάκι και βλίτα. Η υπεροχή του είδους μπορεί να αποδοθεί στην ευρεία κατανάλωση αλλά και στην προσαρμογή του σε ποικίλες εδαφοκλιματικές συνθήκες. Τα λαχανικά έχουν υψηλή διατροφική αξία και τα οφέλη στον άνθρωπο είναι πολλαπλά. Τα πιο σημαντικά από τα οφέλη είναι: Αποτελούνται κατά 80-90% από νερό. Βοηθούν δηλαδή στη διατήρηση της ισορροπίας υγρών και ηλεκτρολυτών. Αντιμετωπίζεται έτσι η αφυδάτωση ατόμων που δεν πίνουν εύκολα νερό και που βρίσκονται σε ηλικία ή περίοδο της ζωής τους που το έχουν ανάγκη, όπως ηλικιωμένοι, αθλητές, γυναίκες σε εγκυμοσύνη, κλπ. 

Η καρυδιά είναι δέντρο που με καλές συνθήκες παίρνει μεγάλη ανάπτυξη και μέχρι 25 μέτρα ύφος και ζει πολλά χρόνια. Έχει ρίζα πασσαλώδη πολύ χοντρή. Ο καρπός του δέντρου αυτού αναπτύσσεται γρήγορα και χοντραίνει ανάλογα με την ποιότητα του εδάφους και κυρίως από ηλικίας τεσσάρων χρόνων από τότε που έχει σπαρεί. Η διαδικασία παραγωγής ξεκινά με το σπάσιμο των καρυδιών, την αποφλοίωση, τη διαλογή και την τελική επεξεργασία με την οποία το προϊόν θα διοχετεύει στην αγορά. Η επεξεργασία αφορά το ωμό καρύδι και περιέχει την καρυδόψιχα (και το τρίμμα).

Οι κλιματικές συνθήκες παίζουν καθοριστικό ρόλο για την παραγωγή του κερασιού. Ευνοείται κυρίως σε περιοχές με ψύχος, ευνοϊκές καιρικές συνθήκες κατά την άνθηση και δροσερό καλοκαίρι. Εκτός του ότι τα κεράσια τρώγονται ως φρέσκα φρούτα, υπάρχουν και κονσερβοποιημένα, χρησιμοποιούνται για την κατασκευή γλυκισμάτων, και ως γαρνίρισμα σε διάφορα είδη ζαχαροπλαστικής. Τα κεράσια καταναλώνονται επίσης και ως γλυκά του κουταλιού, αλλά και ως είδη ζαχαροπλαστικής.

Το έδαφος της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας είναι ιδανικό για την καλλιέργεια του γλυκού καλαμποκιού. Το γλυκό καλαμπόκι δεν ανέχεται τους παγετούς .Είναι φυτό των θερμών κλιμάτων. Στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας καλλιεργείται κυρίως στους Νομούς Αιτωλοακαρνανίας και Ηλείας. Το γλυκό καλαμπόκι μπορεί να διατίθεται σε κονσέρβα, βάζο, συσκευασμένο ή χύμα.

Η καλλιέργειας της Κορινθιακής σταφίδας εντοπίζεται κυρίως στη Βόρεια και Δυτική Πελοπόννησο. Παράγεται και στις τρεις (3) Περιφερειακές Ενότητες της Δυτικής Ελλάδας. Οι παραγωγοί συλλέγουν τον καρπό της μαύρης σταφίδας συνήθως τον μήνα Αύγουστο, τον αποξηραίνουν σε ειδικά διαμορφωμένους υπαίθριους χώρους που ονομάζονται αλώνια.

Οι εκμεταλλεύσεις των αιγοπροβάτων στη Δυτική Ελλάδα, αγγίζουν τις 11.400 με συνολικό πληθυσμό ζωικού κεφαλαίου τα 1.280.000 περίπου, είναι μικτής παραγωγικής κατεύθυνσης και ημιενσταβλισμένες. Η Π.Ε Αιτωλ/νίας διαθέτει περίπου το 10% του ζωικού κεφαλαίου όλης της χώρας σε αιγοπρόβατα και το 6% αυτού σε βοοειδή. Το αιγοπρόβειο κρέας παρουσιάζει υψηλότερη διατροφική αξία και οργανοληπτικά χαρακτηριστικά συγκριτικά με τα υπόλοιπα κρέατα. Μάλιστα, στο κρέας αιγοειδών ανευρίσκονται στην πραγματικότητα χαμηλότερα ποσά σε κορεσμένα λίπη και χοληστερόλη από το βόειο κρέας, το χοιρινό, το αρνί και το κοτόπουλο (με πέτσα). Στο πρωϊνό το αιγοπρόβειο κρέας μπορεί να καταναλωθεί με τη μορφή αλλαντικών, πάστας και σνακ.

Η Π.Ε Αιτωλ/νίας διαθέτει περίπου το 10% του ζωικού κεφαλαίου όλης της χώρας σε αιγοπρόβατα και το 6% αυτού σε βοοειδή. Στην Περιφερειακή ενότητα Ηλείας η βοοτροφία είναι περισσότερο προσαρμοσμένη στη λογική της πιο εντατικής εκμετάλλευσης (τόσο για γαλακτοπαραγωγή, όσο και κρεοπαραγωγή) και περιορίζεται κυρίως στις πεδινές περιοχές της Περιφερειακής Ενότητας. Όσον αφορά την Π.Ε Αχαΐας, η βοοτροφία διαχωρίζεται σε δύο κύριες κατηγορίες. Στην εντατική ενσταβλισμένη βοοτροφία, με κυρίως γαλακτοπαραγωγική, αλλά και κρεοπαραγωγική κατεύθυνση (φυλή κυρίως Holstein – Frisian), που εμφανίζεται στις πεδινές περιοχές των Πατρών και της Δυτικής Αχαΐας και την αγελαία κτηνοτροφία, κυρίως στις ορεινές περιοχές, με σκοπό την κρεοπαραγωγή και χαρακτηριστικά παρόμοια με την αγελαία βοοτροφία της Αιτωλοακαρνανίας. Χαρακτηριστικό της βοοτροφίας της Π.Ε. Αιτωλοακαρνανίας είναι ότι όλες σχεδόν οι εκμεταλλεύσεις είναι κρεοπαραγωγικής κατεύθυνσης και η συντριπτική πλειοψηφία αυτών είναι αγελαίας μορφής (τα ζώα που εκτρέφονται είναι κυρίως εγχώρια αβελτίωτα με χαμηλές αποδόσεις σε κρέας και διατηρούνται στη λογική της είσπραξης των επιδοτήσεων, καθώς το κρέας που παράγεται δεν είναι ανταγωνιστικό στην αγορά και δεν προτιμάται από το καταναλωτικό κοινό).

Η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας διαθέτει σημαντικές ποσότητες βοοειδών. Ειδικότερα, ο αριθμός των εκμεταλλεύσεων των βοοειδών φτάνει τις 1800 περίπου με συνολικό ζωικό κεφάλαιο 70.000 ζώων. Χαρακτηριστικό της βοοτροφίας της Π.Ε. Αιτωλοακαρνανίας είναι ότι όλες σχεδόν οι εκμεταλλεύσεις είναι κρεοπαραγωγικής κατεύθυνσης και η συντριπτική πλειοψηφία αυτών είναι αγελαίας μορφής (τα ζώα που εκτρέφονται είναι κυρίως εγχώρια αβελτίωτα με χαμηλές αποδόσεις σε κρέας και διατηρούνται στη λογική της είσπραξης των επιδοτήσεων, καθώς το κρέας που παράγεται δεν είναι ανταγωνιστικό στην αγορά και δεν προτιμάται από το καταναλωτικό κοινό). Υπάρχουν και κάποιες εκμεταλλεύσεις πάχυνσης βοοειδών – βελτιωμένες φυλές Σίμενταλ, Σιαρολαίζ, κλπ. (εισάγονται σε μικρή ηλικία και εκτρέφονται μέχρι τη σφαγή τους) – κυρίως στις πεδινές περιοχές του Αγρινίου και της Κατοχής. Στο πρωϊνό το χοίρειο κρέας μπορεί να καταναλωθεί με τη μορφή αλλαντικών, πάστας και σνακ.

Στη Δυτική Ελλάδα, ο γαλακτοκομικός κλάδος χρήζει προσοχής γιατί αποτελεί σημαντική οικονομική δραστηριότητα, ιδίως για την Αιτωλοακαρνανία, όπου παράγεται το 7,93% του γίδινου γάλακτος της χώρας που παραδίδεται σε μεταποιητικές μονάδες και αντίστοιχα το 17,57% περίπου του πρόβειου και 4.29% του αγελαδινού. Η χρήση του γάλακτος για την παραγωγή παραδοσιακών προϊόντων για τον Ελληνικό χώρο όπως πρόβειο γιαούρτι, βούτυρο και τυρί Φέτα από αμιγώς πρόβειο ή μείγμα πρόβειου και αιγαίου γάλακτος καθώς και άλλων τυριών είναι η πρώτη ύλη για την παραγωγή και διάθεση παραδοσιακών προϊόντων. Στο πρωϊνό τα γαλακτομικά μπορούν να καταναλωθούν με τη μορφή γλυκών, φαγητών, σνακ, πιτών.

Σημαντικό στοιχείο για την παραγωγή τυροκομικών, πέρα από τη βιοποικιλότητα των περιοχών της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας, αποτελεί και το σημαντικό ζωικό της κεφάλαιο. Η τεχνογνωσία, ο σύγχρονος εξοπλισμός και ο σεβασμός στην παράδοση χαρίζουν τυριά εξαιρετικά. Στα τυροκομεία παράγεται Κεφαλογραβιέρα και  φέτα ΠΟΠ, το εθνικό μας προϊόν, αλλά και σχεδόν το σύνολο των πιο γνωστών Ελληνικών τυριών. Το τυρί αποτιμάται για τη μεγάλη διάρκεια ζωής και την υψηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά, πρωτεΐνες, ασβέστιο και φώσφορο. Το τυρί είναι πιο συμπαγές και έχει μεγαλύτερη διάρκεια ζωής από το γάλα, αν και το πόσο καιρό θα κρατήσει ένα τυρί εξαρτάται από τον τύπο του τυριού.  Στο πρωϊνό τα τυροκομικά μπορούν να καταναλωθούν με τη μορφή φαγητών, σνακ, πιτών .

Το αυγοτάραχο είναι ένα εξαιρετικής ποιότητας τρόφιμο που αποτελείται από ταριχευμένα αβγά ψαριών. Στην Ελλάδα ιδιαίτερο είναι το αυγοτάραχο των λιμνοθαλασσών Μεσολογγίου-Αιτωλικού (προϊόν Π.Ο.Π.) που κατατάσσεται στις υπερτροφές. Το αυγοτάραχο αναφέρεται ως το χαβιάρι της Ελλάδας και ο χρυσός της λιμνοθάλασσας. Είναι ιδιαίτερα αγαπητό στους Έλληνες αλλά και σε άλλους λαούς, κυρίως της Ευρώπης, της Αμερικής και της Ασίας. Το αυγοτάραχο είναι ένα προϊόν με ιδιαίτερα υψηλή διατροφική αξία, το οποίο διαθέτει φανατικούς λάτρεις ανά τον κόσμο.

Η λέξη «Αφρίνα» είναι η τοπική ονομασία για αυτό που είναι γνωστό ως Ανθός Άλατος ή Fleur-de-sel. Η αφρίνα παράγεται μόνο στις αλυκές Μεσολογγίου και ο λόγος για αυτό ειναι οι ιδανικές συνθήκες που επικρατούν. Η αφρίνα γεννιέται στην επιφάνεια των αλοπηγίων όπου, καθώς η θάλασσα στεγνώνει,  δημιουργείται μια λεπτή κρούστα του πρώτου αλατιού. Σιγά σιγά, με την βοήθεια του ανέμου, η κρούστα αυτή θα παρασυρθεί και θα αποτεθεί σαν αφρός στις πλευρές των αλοπηγίων (εξού και η τοπική ονομασία “αφρίνα”). Η αφρίνα είναι η πρώτη συγκομιδή των αλυκών: μόλις τελειώσει το μάζεμα της, θα αρχίσει η συλλογή του αλατιού.

Το μέλι είναι ένα αρωματικό, ιξώδες, γλυκό υλικό που προέρχεται από το νέκταρ των φυτών, το οποίο μαζεύουν οι μέλισσες και το μεταβάλλουν για την τροφή τους σε ένα πυκνό υγρό και τελικά το αποθηκεύουν στις κηρήθρες τους.